Vera volgde bij mij de eendaagse zwangerschapscursus in een groep. Vlak daarna volgde de intelligente lockdown vanwege Corona en alle daarbij behorende maatregelen voor de geboortezorg.

Leren meebewegen met elke (onverwachte) wending

In de provincie Groningen mocht je alleen nog thuis bevallen met je eigen verloskundige, of je ging naar het ziekenhuis voor een poliklinische bevalling met een vast team aan verloskundigen die daarvoor was aangesteld. Ik kon mij voorstellen dat dit voor mijn cursisten (en alle andere zwangeren) behoorlijk schakelen was. Ik leer mensen in mijn cursus altijd de omgeving en zorgverlener te kiezen waar zij zich het beste bij voelen en daarin zo weinig mogelijk concessies te doen. Dat was nu niet voor iedereen meer mogelijk. Ik leer mijn cursisten ook zo veel mogelijk hoe ze in vertrouwen kunnen meebewegen met elke (onverwachte) wending die de bevalling neemt zonder regie te verliezen en uit vertrouwen te raken, maar goed: deze onbekende corona- situatie was natuurlijk wel even next- level…. Vooral in het begin toen we nog zo weinig wisten en er zoveel onrust was.

Ik besloot iedereen die bij mij een cursus had gevolgd een kaartje te sturen en ze daarin op het hart te drukken contact met me op te nemen als ze dachten mijn kennis, visie, steun of mening te kunnen gebruiken. Ik gaf gratis meditaties weg aan iedereen die dat kon gebruiken en gaf live sessies op instagram.

Ook Vera ontving een kaartje van mij. Ze appte me om te bedanken voor het kaartje en me te vertellen dat haar zwangerschap een onverwachte wending had genomen, waardoor ze nu koos voor een inleiding. Ik zeg “koos”, omdat ik mijn cursisten altijd leer dat er tijdens je zwangerschap en bevalling nooit een “moeten” of een “niet mogen” bestaat. Alles is dus altijd je eigen keuze. Ook een inleiding, zelfs als je het misschien liever anders had gezien. Niemand kan jou hiertoe dwingen als jij dit niet wilt.

Dit klinkt heel simpel, maar autonomie, regie en zeggenschap houden tijdens je zwangerschap en bevalling is niet altijd makkelijk!
Vera zou worden ingeleid, maar voelde een behoorlijke angst voor de bevalling. Nadat ik twee keer een uur met Vera had gebeld, bood ik aan haar en haar man te ondersteunen tijdens de bevalling, als ze daar behoefte aan zouden hebben. Later kreeg ik een appje dat ze dat heel fijn zouden vinden.

En zo kwam het dat ik op de dag van de inleiding, gewapend met een tas vol met spullen, naar het ziekenhuis vertrok. Een cordring had ik mee, een diffuser met lavendelolie, een geboortebal, rebozo doek, kruik, wollen sokken en een notitieboekje met pen.

De dag van de inleiding

De bevalling begon relaxed. We kletsten, lieten het ijs breken, spraken elkaars verwachtingen over en weer uit en maakten afspraken over de communicatie, steun, wensen etc. Toen de weeën krachtiger werden, wilde Vera graag in bad. Daar heeft ze het hele eerste stuk van haar bevalling doorgebracht. Mijn rol hierin was vooral drinken geven, attenderen op toiletgebruik, foto’s maken en de man van Vera suggesties doen hoe hij haar misschien kon steunen. Terwijl hij bij haar hoofdeinde zat, masseerde ik haar rug. Ik zorgde ervoor dat Vera en haar man Stefan samen in hun bubbel konden komen en blijven. Ik gaf ze kussens en handdoeken aan, haalde eten voor hem, dimde het licht, zette spullen klaar. Ondersteunde hem in het steunen van zijn vrouw.

Het tweede stuk van de bevalling vond in bed plaats. Niet liggend op haar rug, maar regelmatig van houding wisselend. Vera had het zwaar. De weeën waren krachtig. Terwijl Stefan nog steeds bij het hoofdeinde zat en haar drinken gaf en koude washandjes die ik hem aanreikte, gaf ik tegendruk op haar onderrug en paste ik rebozo en massage toe in de pauzes tussen de weeën door. We lieten haar weten hoe fantastisch ze het deed en Stefan zei hoe trots hij op haar was.

Een keizersnede

Ondanks alle voorbereidingen en het regelmatig wisselen van houding, kwam het kindje niet optimaal voor de uitgang te liggen. Na lange tijd proberen, overlegden Vera en Stefan met de zorgverleners en kwamen overeen dat, gezien de situatie, een keizersnede wenselijk was. Terwijl Vera werd klaargemaakt voor de ok, probeerde ik hun wensen kenbaar te maken aan de zorgverleners. Door door te vragen, mee te denken en niet meteen met een nee genoegen te nemen, konden veel van hun wensen toch doorgaan. Zoals zelf het kindje geboren zien worden, kindje meteen bij mama op de ok en afnavelen met de cordring.

Baby Sanna werd gezond geboren en bleef lange tijd bij mama op de buik. Het afnavelen werd uitgesteld.

Toen baby Sanna in de ruimte ernaast onderzocht werd door de kinderarts, heb ik voor Stefan en Vera een heleboel foto’s en filmpjes gemaakt van deze eerste momenten van hun dochtertje. Ik wist dat ze wilden wachten met vitamine K en bijvoeden, dus ook dat kon ik communiceren. Na de onderzoeken ging Sanna naar Stefan en Vera op de ok en konden ze uitgebreid en lang met z’n drieën kennismaken.

Daarna ging Vera naar de recovery en ging ik met Stefan en Sanna naar de kraamafdeling. Papa was totaal overdonderd. Wat was er zojuist allemaal gebeurd? Ineens kwam de honger en vermoeidheid. Daar lag zijn dochtertje in het wiegje en zijn vrouw op de recovery. Ik stelde voor dat hij zijn meisje lekker uit het wiegje pakte en bloot op bloot met haar in de luie stoel ging zitten. “Mag dat zomaar?”, was zijn reactie. “ Natuurlijk mag dat! Dit is jouw dochter en ik weet zeker dat ze het heel fijn zou vinden om lekker bij haar papa bij te komen.” Hij pakte Sanna op en ging lekker met haar zitten. Begon tegen haar te praten. Hij straalde en genoot. En begon langzaam te ontspannen. Ik haalde thee en lekkers voor hem.

Vanwege Corona mocht ik niet blijven op de kraamafdeling, maar ik kon nog wel aan de verpleegkundige doorgeven dat mama zelf al melk had afgekolfd voor het geval bijvoeding nodig was en dat ook graag zelf met haar eigen meegebrachte flesje wilde geven. Papa gaf zijn dochtertje haar flesje met borstvoeding. Daarna kwam de vitamine K. Stefan gaf aan het heel vervelend te vinden hier alleen met zijn dochtertje achter te blijven en vroeg de verpleegkundige hoe lang Vera ongeveer nog op de recovery moest blijven. Ongeveer twee uren, was het antwoord en ik zag zijn teleurstelling. Ik vroeg of Stefan en Sanna niet naar de recovery mochten gaan. Na twee keer een nee en doorvragen van mijn kant kwam het goede nieuws dat papa en Sanna naar Vera mochten op de recovery.

Wat was dit bijzonder

Ik ging naar huis. Eenmaal thuis keek ik op mijn telefoon en zag een foto van Vera met baby Sanna op haar blote borst. “Lekker bloot bij mama”, stond erbij.

Ik krijg nog kippenvel nu ik dit opschrijf. Wat was dit toch bijzonder.

Wat ontzettend vervullend en mooi om bij zo’n intiem moment van deze lieve mensen aanwezig te kunnen zijn en ze zo te kunnen ondersteunen.

Ik ben trots op ze. Ik heb ongelooflijk veel ontzag voor Vera en álle vrouwen die net als zij hun kindje baren. Ik was getuige van de enorme kracht die wij vrouwen in ons hebben om deze klus te klaren. Dankbaarheid overheerst.

Liefs Leonie

Vanwegep rivacy zijn de namen veranderd.